Historia

Jednym z najokazalszych „domów tkaczy” jest „Dom pod lwami”, obecna siedziba naszego Muzeum. Jest on murowany, jednopiętrowy z ryzalitem na osi. Ryzalit zwieńczony jest attyką ozdobioną sztukateriami i postaciami lwów. Na parterze, podzielonym biegnącą na przestrzał sienią, znajdowały się cztery izby. W początkach XIX w. część z nich służyła jako miejsce produkcji. Na piętrze znajdowały się pomieszczenia mieszkalne. Do dziś zachowało się oryginalne belkowanie. Dom jest podpiwniczony z częściowo zachowanym starym sklepieniem. Nad piętrem znajduje się duży strych.

Ciekawe i charakterystyczne są dzieje tego budynku. Na frontonie figuruje data „1828”. „Kommissya Województwa Mazowieckiego” aktem z dnia 15 III 1827 r. nadaje postrzygaczowi „Karólowi Millerowi” zabudowany [!] już plac pod numerem 142 przy ulicy Zegrzyńskiej (czyli ul. gen. J. H. Dąbrowskiego 21). Nowy właściciel podpisywał się „Carl Müller”. 2 XII 1834 r. dom z placem został sprzedany „Piotrowi Kolubakin, byłemu podpułkownikowi woysk cesarskich odznaczonemu orderami woyskowymi”. Cena kupna to 11 000 zł. Na placu stał „dom murowany, dachówką kryty, długości łokci 39, szerokości łokci 25”. Kolubakin był inspektorem „lasów rządowych” w okolicy Zgierza. 1 II 1854 r. sprzedał on „dom parterowy masiv murowany z tylnymi zabudowaniami, placem i ogrodem do stawu miejskiego ciągnącym się”, wraz z sąsiednim placem, Henrykowi Zypplowi za 3375 rubli. Do 1939 r. był w posiadaniu tej rodziny, pisanej w najróżniejszy sposób: Zieppel, Zyppel, Cypel. Pełnił bardzo różne funkcje: mieszkalne, produkcyjne i handlowe. W roku 1962 został przejęty jako własność poniemiecka przez Skarb Państwa. W 1977 roku Miejska Rada Narodowa podjęła decyzję o utworzeniu muzeum; wyprowadzono mieszkańców i w 1979 r. po prowizorycznym remoncie otworzyło swe podwoje Muzeum Miasta Zgierza.

Dziś budynek jest odnowiony na zewnątrz, jak i w środku. Zabiegom konserwatorskim została poddana elewacja i detale architektonicznie (w tym lwy, które są symbolem tego budynku), a ściany otrzymały ulubiony przez konserwatorów pierwotny kolor, (w tym przypadku jasnego beżu). Zabezpieczono również wiekowe fundamenty. Jednym słowem Muzeum otrzymało wygląd, który jest najbardziej zbliżony do wyglądu budynku z roku 1828, kiedy powstał. Wewnątrz odnowione zostały zabytkowe drewniane schody prowadzące na piętro, gdzie znajdują się biura i sala konferencyjna naszego Muzeum.

Całość w pełni oddaje niezwykłą atmosferę mieszczańskiego budynku z początku XIX w. A jeżeli Wy chcielibyście poczuć tą unikalną atmosferę, zachęcamy do odsiedzenia Muzeum Miasta Zgierza.